Υπηρεσίες

Στις πρώτες επισκέψεις αξιολογείται η κατάσταση του στόματος του παιδιού και κυρίως δίνονται οδηγίες στους γονείς για την περιποίηση των δοντιών του παιδιού τους. Στη συνέχεια και μόλις ανατείλουν όλα τα δόντια, οι επισκέψεις θα πρέπει να είναι πιο συχνές σε βάση εξαμήνου ή έτους για προληπτικό έλεγχο και ό,τι τυχόν εργασίες απαιτούνται. Από τα έξι έτη που εμφανίζονται τα πρώτα μόνιμα δόντια μπορούν να γίνονται και προληπτικές εμφράξεις που εμποδίζουν τα νέα δόντια από το να χαλάσουν.

H περιοδοντίτιδα είναι μια φλεγμονή η οποία αναπτύσσεται στους ιστούς που στηρίζουν τα δόντια, δηλαδή στα ούλα και στο οστό. Συνήθως αναπτύσσεται ως εξέλιξη της ουλίτιδας.

Tο αν θα προκληθεί η νόσος και σε ποια έκταση εξαρτάται από την άμυνα του οργανισμού και τη φροντίδα που προσφέρουμε στα δόντια μας.

Τι θα δω για να καταλάβω ότι έχω περιοδοντίτιδα;

Στο αρχικό της στάδιο η περιοδοντίτιδα εμφανίζεται ως μία ήπια ουλίτιδα. Συμπτώματά της μπορεί να είναι η αιμορραγία στα ούλα, η ερυθρότητα και το οίδημα.

Μπορεί επίσης να υπάρχει κακοσμία του στόματος, ενώ είναι πιθανό να δημιουργηθούν και αποστήματα. Παρατηρείται επίσης κινητικότητα δοντιών: δόντια που «μακραίνουν», μετακινούνται ή αραιώνουν.
Στον έλεγχο και με την εξέλιξη της νόσου, ο οδοντίατρος θα διαπιστώσει την ύπαρξη περιοδοντικών θυλάκων, θα δει δηλαδή πως τα ούλα έχουν πιθανώς αποκολληθεί από την επιφάνεια των δοντιών και εκεί έχουν δημιουργηθεί «φωλιές» μικροβίων.

Για να θεραπευτεί η περιοδοντίτιδα, θα πρέπει να απομακρυνθούν τα μικρόβια αυτά.

Τι μπορώ να κάνω για να προλάβω την περιοδοντίτιδα;

Το σημαντικότερο βήμα για την πρόληψη αποτελεί η σωστή φροντίδα του στόματος.

Πρωτεύοντα ρόλο σε αυτό παίζει το σωστό βούρτσισμα των δοντιών αλλά και της γλώσσας, κάτι που παραλείπεται από πολλούς. Η οδοντόβουρτσα θα πρέπει να τοποθετείται με γωνία ανάμεσα σε δόντια και ούλα και να κινείται με μικρές παλινδρομικές κινήσεις.

Απαραίτητο είναι το οδοντικό νήμα ή τα μεσοδόντια βουρτσάκια, ειδάλλως η φροντίδα του στόματος είναι ημιτελής, αφού στην ουσία με την οδοντόβουρτσα καθαρίζονται μόνο οι μισές επιφάνειες των δοντιών.

Το κάπνισμα θεωρείται ως ένας από τους κύριους επιβαρυντικούς παράγοντες στην περιοδοντική νόσο, καθώς μειώνει τοπικά την άμυνα του οργανισμού και την αναγεννητική του ικανότητα και επιτρέπει στα μικρόβια να μεγιστοποιήσουν την δράση τους.

Η περιοδοντίτιδα θεραπεύεται και πώς;

Αρχικά η θεραπεία περιλαμβάνει καθαρισμό από τον οδοντίατρο και οδηγίες στοματικής υγιεινής για σωστό βούρτσισμα.

Όταν η περιοδοντίτιδα έχει προχωρήσει χρειάζεται βαθύτερος καθαρισμός από τα μικρόβια που βρίσκονται στους θυλάκους. Αυτό περιλαμβάνει ριζικές αποξέσεις, δηλαδή αφαίρεση των μικροβίων που είναι κάτω από τα ούλα και πάνω στην επιφάνεια της ρίζας με ειδικά εργαλεία και υπό τοπική αναισθησία.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, σε περίπτωση που η συντηρητική έως τώρα θεραπεία δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα, θα χρειαστεί χειρουργική θεραπεία. O οδοντίατρος «ανοίγει» τα ούλα για να απομακρύνει τα μικρόβια από τους βαθείς θυλάκους. Επίσης, σπανιότερα, ο ειδικός μπορεί να «χτίσει» ξανά το κόκαλο- στο βαθμό φυσικά που αυτό είναι κάθε φορά εφικτό.

Σημαντικό στοιχείο στην διατήρηση ενός καλού αποτελέσματος είναι αδιαμφισβήτητα η υπακοή του ασθενούς σε ένα πρόγραμμα τακτικών επανακλήσεων και ελέγχων. Στο οδοντιατρείο μας, το πρόγραμμα αυτό είναι πάντα απόλυτα προσαρμοσμένο στις ιδιαίτερες ανάγκες, τον τρόπο ζωής και τη γενικότερη υγεία του κάθε ασθενούς. Το πρόγραμμα αυτό είναι επίσης δυναμικό, δηλαδή αλλάζει αναλόγως με την ανταπόκριση του οργανισμού στην θεραπεία.

Αν θεραπεύσω την περιοδοντίτιδα, μπορεί να επανέλθει;

H περιοδοντίτιδα υποτροπιάζει. Aν ο ασθενής σταματήσει το βούρτσισμα και τον τακτικό έλεγχο από τον ειδικό, οι θύλακοι θα ξανασχηματιστούν και η περιοδοντίτιδα θα επανέλθει.

Γιατί το κάπνισμα είναι τόσο σημαντικό;

Γιατί το κάπνισμα “κρύβει” την αιμορραγία, οπότε οι ασθενείς δεν καταλαβαίνουν ότι ματώνουν τα ούλα τους και δεν έχουν κάτι να τους θορυβήσει. Αν καταλάβουν την αιμορραγία, τότε είναι συνήθως αρκετά αργά όσον αφορά την εξέλιξη της νόσου. Επιπλέον το κάπνισμα παρεμβαίνει στην αναγεννητική ικανότητα του οργανισμού, με συνέπεια η θεραπεία να έχει περιορισμένη αποτελεσματικότητα.

Ο σύντροφός μου έχει περιοδοντίτιδα. Μπορεί να με κολλήσει;

Όχι. Δεν υπάρχουν μελέτες που να έχουν δείξει ότι η μεταφορά μικροβίων από ένα άτομο στο άλλο μπορεί να προκαλέσει περιοδοντική νόσο.

Υπάρχει συσχέτιση της περιοδοντίτιδας με άλλες ασθένειες;

Μελέτες δείχνουν αυξημένη συσχέτιση των νόσων του περιοδοντίου με τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Επίσης, οι γυναίκες που έχουν γεννήσει πρόωρα και ελλιποβαρή νεογνά εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά εμφάνισης περιοδοντίτιδας.

Επιπλέον, η περιοδοντική νόσος έχει αμφίδρομη σχέση με τον διαβήτη, καθώς ο διαβήτης (ειδικά αν δεν είναι ρυθμισμένος) επιβαρύνει την κατάσταση του περιοδοντίου αλλά και η περιοδοντίτιδα επηρεάζει τον έλεγχο του σακχαρώδη διαβήτη.

Πόσα ραντεβού θα χρειαστούν για την θεραπεία;

Ο αριθμός των ραντεβού εξαρτάται από τη βαρύτητα της νόσου και τον αριθμό των προσβεβλημένων δοντιών.

Θα πονέσω;

Η θεραπεία της περιοδοντίτιδας γίνεται με τοπική αναισθησία και είναι εντελώς ανώδυνη. Τυχόν μικρός πόνος ή ενόχληση μετά την πάροδο της αναισθησίας αντιμετωπίζονται με απλά αντιφλεγμονώδη-παυσίπονα.

Θα χρειαστεί οπωσδήποτε και χειρουργική παρέμβαση;

‘Όχι. Πάντα προηγείται η συντηρητική αντιμετώπιση του προβλήματος. Μετά από αξιολόγηση του αποτελέσματος αλλά και, κυρίως, του βαθμού συμμόρφωσης του ασθενή στον τομέα της στοματικής υγιεινής, θα αποφασιστεί το αν θα προχωρήσει ο οδοντίατρος στη δεύτερη φάση της θεραπείας.

Ο βρυγμός είναι το σφίξιμο-τρίξιμο των δοντιών. Ανήκει στις «παραλειτουργικές έξεις», στις συνήθειες, δηλαδή, που ξεφεύγουν από τα όρια της φυσιολογικής λειτουργίας, όπως το δάγκωμα των νυχιών, το δάγκωμα αντικειμένων (π.χ. μολυβιών), ο θηλασμός των δακτύλων κ.α.. Στην εποχή μας μάλιστα ο βρυγμός παρουσιάζεται σε συχνότητα 90%!

Η αιτία εμφάνισης του βρυγμού είναι ακόμα αδιευκρίνιστη. Πιστεύεται ότι κατά κύριο λόγο οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες, καθώς φαίνεται ότι η στοματική κοιλότητα είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για να ξεσπάσει το στρες. Έχει ενοχοποιηθεί και η κληρονομικότητα ενώ μεταξύ των αιτιών έχει αναφερθεί και η λήψη φαρμάκων.

Έρευνες έχουν δείξει ότι ο ήχος που παράγεται από τρίξιμο των δοντιών εντοπίζεται μόνο από ένα μικρό ποσοστό ασθενών της τάξεως του 20%, οπότε στην πραγματικότητα ο ασθενής συνήθως δεν έχει γνώση του προβλήματός του.

Πως θα καταλάβω ότι σφίγγω τα δόντια μου;

Η διάγνωση του βρυγμού, εκτός από τον ίδιο τον ασθενή ή τα άτομα που κοιμούνται μαζί του, μπορεί να γίνει εύκολα και από τον γιατρό. Ενδοστοματικά συνήθως θα παρατηρηθούν οι λεγόμενες “φασέτες”. Αυτές δεν είναι τίποτα περισσότερο από το εντύπωμα που προκαλείται από το φάγωμα και σφίξιμο των δοντιών.

Επιπλέον μια προσεκτική κλινική εξέταση ολόκληρης της στοματοπροσωπικής χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των μυών του στόματος και του αυχένα, θα επιβεβαιώσει την διάγνωση.

Ο ασθενής μπορεί να παραπονιέται για ευαισθησία στα δόντια, για πόνο στα μάγουλα και στον αυχένα μόλις ξυπνάει, ο οποίος πόνος διαχέεται, είναι αντανακλαστικός και δεν εντοπίζεται, ούτε συνδέεται με ένα συγκεκριμένο δόντι. Μπορεί να υπάρχει πόνος ή ενόχληση στην περιοχή του αυτιού, όπου εντοπίζεται η άρθρωση που ενώνει τις δυο γνάθους και καταπονείται ενώ ενδέχεται να υπάρχει και δυσκολία στο άνοιγμα ή κλείσιμο του στόματος.

Θεραπεία

Η θεραπευτική προσέγγιση του βρυγμού γίνεται κυρίως με ενδοστοματικούς νάρθηκες. Κατασκευάζονται από τον οδοντοτεχνίτη μετά από λήψη αποτυπώματος των δοντιών άνω και κάτω γνάθου. Το υλικό κατασκευής τους είναι η ακρυλική ρητίνη, η οποία είναι διαφανής και τοποθετείται στην πλειονότητα των περιπτώσεων στην άνω γνάθο.

Ο ασθενής συνήθως φορά τον νάρθηκα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η αποτελεσματικότητά του αγγίζει θεραπευτικά το 70%. Βέβαια σε σοβαρότερες καταστάσεις, η χρήση του μπορεί να επεκταθεί και στη διάρκεια της ημέρας.

Η λειτουργία του στηρίζεται στο γεγονός ότι δεν αφήνει τα δόντια να έρθουν σε επαφή, με συνέπεια να αποπροσανατολίζονται οι μύες και να μην σφίγγουν. Ακόμα όμως και να σφίξει ο ασθενής, το υλικό κατασκευής του νάρθηκα είναι πιο μαλακό από τα δόντια και έτσι φθείρεται ο νάρθηκας αντί για τα δόντια. Απορροφά τις πιέσεις και δεν μεταβιβάζονται αυτές στην άρθρωση που συνδέει τις δυο γνάθους και βρίσκεται στην περιοχή του αυτιού.

Αν ο βρυγμός δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να προκαλέσει σημαντικές βλάβες στα δόντια ,στους ιστούς αλλά και στην κροταφογναθική διάρθρωση.

Η αιτία που την προκαλεί είναι η παρουσία μικροβίων που έχουν εγκαταστήσει φλεγμονή στην περιοχή.

Η θεραπεία συνίσταται στην αφαίρεση την τρυγίας (πέτρας), που μπορεί να υπάρχει και κάτω από τα ούλα, της πλάκας και των χρωστικών. Γίνεται με ειδικούς υπερήχους εντελώς ανώδυνα. Στη συνέχεια γίνεται λείανση και στίλβωση και συνιστάται επανεξέταση σε δυο εβδομάδες. Αν μετά την πάροδο δύο εβδομάδων κριθεί απαραίτητο, ξαναγίνεται καθαρισμός, συνήθως πιο τοπικά πλέον και σε μικρότερη κλίμακα.

Εξίσου σημαντική όμως στην αντιμετώπιση της ουλίτιδας είναι και η συμμετοχή του ίδιου του ασθενούς. Ο ασθενής πρέπει να ακολουθεί τις οδηγίες του θεράποντος οδοντιάτρου τόσο στο σωστό τρόπο βουρτσίσματος, όσο και στη χρήση νήματος ή άλλων μέσων μεσοδόντιου καθαρισμού (βουρτσάκια). Βαρύνουσα σημασία έχει και το να προσέρχεται ο ασθενής στον χρόνο επανελέγχου που έχει καθοριστεί ειδικά με βάση τις συγκεκριμένες ανάγκες του.

Τα οδοντικά εμφυτεύματα, είναι κατασκευές από τιτάνιο που μοιάζουν με το σχήμα της ρίζας ενός δοντιού. Αποτελούν τον πλέον σύγχρονο τρόπο αντικατάστασης ενός ή περισσοτέρων δοντιών. Η βιωσιμότητα τους είναι πάρα πολύ καλή, μετρώντας έως και 30 χρόνια σε στόματα ασθενών.

Σκέφτομαι να μην αντικαταστήσω το δόντι που έχασα. Πειράζει;

Η απώλεια ενός ή και παραπάνω δοντιών έχει δυσάρεστες συνέπειες όπως την περιορισμένη ικανότητα μάσησης, τη μετακίνηση των γειτονικών δοντιών, τον πόνο, αλλά και την έλλειψη αυτοπεποίθησης που προκαλείται από ένα μη ελκυστικό χαμόγελο.

Σε περιπτώσεις απώλειας δοντιών παρατηρείται επίσης η απορρόφηση του οστού που συγκρατούσε τα δόντια, με επακόλουθη την ατροφία των γνάθων και τελικά αισθητικές αλλαγές στο πρόσωπο.

Και αν θέλω να αντικαταστήσω τελικά το δόντι που έχασα, ποιά είναι η διαδικασία;

Παρόλο που οι κλασσικές γέφυρες είναι ακόμα στη φαρέτρα μας για να αντικαταστήσουν απωλεσθέντα δόντια, εντούτοις απαιτούν τον τροχισμό των διπλανών δοντιών που θα στηρίξουν την αποκατάσταση, οπότε θυσιάζονται δυο διπλανά και πιθανόν υγιή δόντια για να αντικατασταθεί ένα. Από την άλλη, οι οδοντοστοιχίες είναι κινητές εργασίες που μπορεί να δημιουργούν τραύματα ή δυσκολίες στην ομιλία αλλά και αισθητικά προβλήματα.

Σε αντιδιαστολή με όλα τα προηγούμενα, τα εμφυτεύματα αποτελούν μια θαυμάσια εναλλακτική λύση. Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα τους είναι ότι δεν απαιτούν τροχισμό των διπλανών δοντιών, εμφανίζουν αποδεδειγμένα τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας σε σχέση με όλες τις εναλλακτικές θεραπευτικές επιλογές και εμποδίζουν την περαιτέρω απώλεια οστού. Όταν, δε, εφαρμοστούν σε ασθενείς με οδοντοστοιχίες, ανάλογα με τον αριθμό τους, μπορούν να προσφέρουν μια ασύγκριτα σταθερή οδοντοστοιχία. Το σημαντικότερο, ίσως, είναι ότι βελτιώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των ανθρώπων που τα φέρουν.

Και πώς μπαίνουν τα εμφυτεύματα;

Τα εμφυτεύματα τοποθετούνται με τοπική αναισθησία, με μια τεχνική ακριβείας που διασφαλίζει την σωστή τους θέση στο χώρο. Συνήθως καλύπτονται με τα ούλα και παραμένουν στην γνάθο από 3-6 μήνες για να ενωθούν με το οστό που τα περιβάλλει. Στο διάστημα αυτό οι ασθενείς μας χρησιμοποιούν προσωρινές γέφυρες ή οδοντοστοιχίες ώστε να μπορούν να λειτουργούν ικανοποιητικά. Μετά την πάροδο της περιόδου αναμονής τα εμφυτεύματα αποκαλύπτονται και αρχίζει η κατασκευή της προσθετικής εργασίας που θα στηρίζουν.

Πονάει η τοποθέτησή τους;

Η όλη διαδικασία γίνεται με τοπική αναισθησία οπότε ο πόνος εξαλείφεται. Οι περισσότεροι ασθενείς δηλώνουν πως η ενόχληση μετά την τοποθέτηση τους ήταν πολύ ηπιότερη σε σχέση με αυτό που περίμεναν. Η όποια τυχόν ενόχληση ελέγχεται με ένα ήπιο παυσίπονο.

Πρέπει να τοποθετηθεί ένα εμφύτευμα για κάθε ένα δόντι που έχει χαθεί;

Όχι. Μπορούν να τοποθετηθούν λιγότερα εμφυτεύματα και πάνω σε αυτά να στηριχθεί μια γέφυρα όπως ακριβώς θα στηριζόταν και σε φυσικά δόντια. Από την άλλη πλευρά είναι πλεονεκτικότερο να αντικαθίστανται τα πίσω δόντια με ένα εμφύτευμα για κάθε χαμένο δόντι, έτσι ώστε να μπορούν να αντέξουν στις δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά την μάσηση.

Κάθε ασθενής είναι μοναδικός και αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστή οντότητα προκειμένου να αποφασιστεί ο ακριβής αριθμός εμφυτευμάτων που χρειάζονται για να καλυφθούν οι ανάγκες του.

Μήπως η ηλικία μου είναι απαγορευτική;

Σε γενικές γραμμές η ηλικία δεν παίζει ρόλο. Ο γιατρός θα πρέπει όμως να έχει ενημερωθεί για τυχόν προβλήματα υγείας του ασθενούς. Η επιθυμία για βελτίωση της ποιότητας ζωής είναι περισσότερο σημαντική από την ηλικία, όταν κάποιος προσπαθεί να αποφασίσει αν θέλει να θεραπευτεί με οδοντικά εμφυτεύματα.

Πόσο κρατάνε τα οδοντικά εμφυτεύματα;

Τεκμηριωμένες επιστημονικές μελέτες δείχνουν πως τα οδοντικά εμφυτεύματα παραμένουν επιτυχημένα ακόμη και μετά από 30 χρόνια χρήσης, με ποσοστό επιβίωσης των προσθετικών εργασιών που στηρίζουν πάνω από 95% στα 10 χρόνια. Τα εμφυτεύματα έχουν σχεδιαστεί ώστε να είναι μόνιμα. Παρόλα αυτά, τόσο η υγιεινή τους, όπως και οι τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο για τον έλεγχο τους είναι απαραίτητη.

Είμαι ο κατάλληλος ασθενής για εμφυτεύματα;

Ο οδοντίατρος θα εξετάσει αν υπάρχει κατάλληλη ποσότητα οστού ώστε να τοποθετηθεί το εμφύτευμα. Ενδεχομένως να χρειαστεί λεπτομερής ακτινογραφικός έλεγχος με πανοραμικές ή αξονικές τομογραφίες για να εξακριβωθεί η ακριβής ποσότητα του διαθέσιμου οστού

Πόσο κοστίζουν;

Το κόστος της θεραπείας ποικίλλει και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως ο αριθμός των δοντιών που θα αντικατασταθούν και ο αριθμός των εμφυτευμάτων που θα τα στηρίζουν.

Το σημαντικότερο είναι ότι μακροπρόθεσμα η λύση με οδοντικά εμφυτεύματα αποδεικνύεται οικονομικότερη των εναλλακτικών διότι οι εργασίες σε εμφυτεύματα αντέχουν περισσότερο στον χρόνο και δεν χρειάζονται αντικατάσταση.

Εξαγωγές

Χειρουργικές εξαγωγές φρονιμιτών

Είναι γεγονός ότι οι φρονιμίτες είναι πολύ πιο επιρρεπείς στη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων στοματικής υγείας από ότι τα υπόλοιπα δόντια. Αυτά μπορεί να επηρεάσουν τον ίδιο τον φρονιμίτη, τα ούλα, το οστό της γνάθου, αλλά και τα διπλανά δόντια. Ο οδοντίατρος μπορεί να συστήσει την εξαγωγή φρονιμίτη όταν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με εξαγωγή του δοντιού. Οι κυριότερες οδοντιατρικές καταστάσεις που επιβάλλουν την εξαγωγή ενός φρονιμίτη είναι:

• Έγκλειστοι φρονιμίτες, που παραμένουν ‘παγιδευμένοι’ μέσα στη γνάθο και προκαλούν έντονο πόνο.
• Ημιέγκλειστοι φρονιμίτες, που έχουν ανατείλει μερικώς από τη γνάθο.
• Περιστεφανίτιδα, μια μορφή περιοδοντικής λοίμωξης συνήθης σε ημιέγκλειστους φρονιμίτες
• Βλάβη σε διπλανό δόντι, είτε άμεσα λόγω επαφής είτε έμμεσα λόγω ανάπτυξης περιοδοντίτιδας, αποστήματος, κλπ.
• Τραυματισμοί μαλακών ιστών, όταν ο φρονιμίτης έχει ανατείλει στραβά και τραυματίζει το μάγουλο ή τη γλώσσα.
• Ορθοδοντικές ανωμαλίες, λόγω της πίεσης που ασκείται στα υπόλοιπα δόντια.

Όταν εκδηλωθεί κάποιο από αυτά τα προβλήματα ή εκτιμάται ακτινογραφικά ότι θα δημιουργηθεί στο άμεσο μέλλον, ο οδοντίατρος θα επιλέξει την εξαγωγή του φρονιμίτη, με στόχο την ανακούφιση του ασθενή από τον έντονο πόνο και τα άλλα συμπτώματα, αλλά και την προστασία των παρακείμενων δοντιών και των περιοδοντικών ιστών.

Ακρορριζεκτομή

Σε κάποιες ακρορριζικές αλλοιώσεις χρειάζεται μετά την ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση) και εκτομή του ακρορριζίου του δοντιού (ακρορριζεκτομή). Πρόκειται για μια πολύ απλή επέμβαση κατά την οποία αφαιρείται η ενδοστική αλλοίωση που σχετίζεται με το δόντι καθώς και τα 3 τελευταία χιλιοστά της ρίζας του υπεύθυνου δοντιού, προκειμένου να προληφθεί νέα υποτροπή της ακρορριζικής αλλοίωσης

Η αφαίρεση της γίνεται με ειδικά εργαλεία υπερήχων εντελώς ανώδυνα και πολύ αποτελεσματικά. Παράλληλα, αφαιρούνται χρωστικές και γίνεται έλεγχος σε όλη την στοματική κοιλότητα και όχι μόνο στα δόντια.

Η τρυγία(πέτρα) είναι απαραίτητο να αφαιρείται σε τακτά χρονικά διαστήματα, τα οποία ορίζονται από τον οδοντίατρο. Αν αυτό δεν γίνει, τότε είναι πολύ πιθανό να εγκατασταθεί φλεγμονή στα ούλα, γνωστή ως ουλίτιδα.